Düşümdeki Uçurtma - Belgesel Film

DÜŞÜMDEKİ UÇURTMA

“Büyük aşklar yolculuklarla başlar…”

Bizim aşkımız da bir yolculukla başladı. Duchenne Muscular Dystrophy (DMD) hastalığıyla ilgili olarak Diyarbakır, Batman ve Van illerini kapsayan seyahat, aslında hasta hayatların görünmeyen dünyasına yapılan bir yolculuktu...

Tedavisi mümkün olmayan bir hastalık tarafından bedenleri kuşatılmış, köylerin, kentlerin ve kasabaların ücra köşelerine hapsolarak unutulan insanlar... Distrofin üretemeyen kaslarının mücadelede yenik düştüğü; yaşamları, kendi iradeleri dışında, doğanın haksız adaletinin bir tecellisi olarak kısaltılan, hayatın dokunmayı unuttuğu çocuklar... Ve onların “hastalık taşıyıcısı” olarak suçlanan ve bunu kader bilerek sineye çekmiş, yüreği burkuk, boynu bükük anneleri. Birer hastalık taşıyıcısı adayı olan genç kızların aşka ve sevdaya dair hayalleri…

İşte bu hayallerin izini sürerken, adına “hasta” denilerek yok sayılmış, varlıkları unutulmuş bu insanların, zaman zaman dramdan trajediye dönüşen yaşamlarına dokunmaya çalışmak… Bu dokunuşla birlikte, içinde yaşadıklarını unuttukları kentlerin tarihine onlarla birlikte yolculuklar yapmak...

Diyarbakır'da Amida’nın surlara tırmanarak Hevsel Bahçelerini izlemek, Batman'da Hasankeyf'e bir saygı tırmanışı yapmak ve Van'da Akdamar Adası'nın zirvesinde uçurtma uçurmayı hayal etmek… Ve sonuçta düşümüzdeki uçurtmayı gerçeğe dönüştürmek…

Düşümdeki Uçurtma filmi bize, hayallerimizi serbest bırakabildiğimiz ölçüde özgür olabileceğimizi hatırlatan bir umut filmi.

“Hayaller, serbest bırakıldıkları ölçüde özgürdürler…”

KITE IN MY DREAM

“Great loves start with journeys...”

Our love [and cause] started with a journey, too. Following a route through Diyarbakır, Batman and Van provinces, it is a journey to the invisible worlds of ill lives who endure with the Duchenne Muscular Dystrophy (DMD) disease.

People who are marginalized and incarcerated in the far corners of villages, towns and cities; bodies under the siege of an incurable disease... Children with weak and defeated muscles which cannot produce dystrophin, whose ill-fated lives are – out of their will - shortened due to the injustice of nature and obliviated by the life itself... And such children's mothers who accept the blame to be “the carriers of the disease” with a heart-wrenching and destitute manner and put up with it as part of their destinies. Dreams of young girls about love and passion who are to be carriers of the disease in the future...

The attempt of touching the lives and pursuing the dreams of these people whose existences are ignored and forgotten under the justifying title called “diseased”... Travelling with them through the histories of the cities they have forgotten that they are living in...

Watching the Gardens of Hevsel by climbing up the city walls of Amida in Diyarbakır, climbing up Hasankeyf in Batman as an homage and imagining to fly kites on the peak of Akhtamar Island, Van... And realizing our dream and flying kites in the end...

The Kite in My Dream is a movie of hope which reminds us that we are free as much as we set our dreams free.

“Dreams are free as much as they are set to be free...”

Fragman : http://vimeo.com/44161503

BAFİROKA XEWNEROJKA MİN

“Evînên mezin bi rêwîtiyan dest pê dikin…”

Evîna me jî bi rêwîtiyekê dest pê kir. Gera me ya di derbarî nexweşiya DMD’ê (Duchenne Muscular Dystrophy) de ku li Amed, Êlih û Wanê hat kirin, di rastiya xwe de rêwîtiyek bû ji bo jiyanên nexweş ên ku cîhana wan nayên dîtin.

Mirovên bedena wan ku ji aliyê nexweşiyeke bêderman ve hatiye dorpêçkirin; di quncikên talde yên gund, bajar û bajarokan de bi awayekî zindankirî hatine jibîrkirin… Zarokên ku masûlkeyên wan bi çênekirina “dîstrofîn”ê re têkoşînê winda kirine; bêyî vîna wan jiyanên wan ên ku bi qedereke neheq a xwezayê re hatine kurtkirin û zarokên ku jiyanê ew ji bîr kirine. Û dayîkên wan ên ku bi “hilgiriya nexweşiyê” tên sûcdarkirin; û vê jî wek qederekê daqurtandî, stûxwar û dilşkestî. Xiyalên keçên ciwan ên namzetên hilgirên nexweşiyê di derbarî hez û evînê de…
Va di dema şopandina rêça van xiyalan de, ev mirovên tune-hesibandî yên bi navê “nexweş” ên hebûna wan hatiye jibîkirin; lêxebitîn ji bo destdayîna jiyanên wan ên dem bi dem ji dramê vedihuhere trajediyê… Bi vê destdayînê, bi wan re rêwîti-kirin ber bi dîroka wî bajarî ku jibîrkirine tê de dijîn…

Li Amedê, bi hilkişîna Sûrên Amîda re raçavkirina baxçeyên Hevselê; li Êlihê, ji Hesenkêfê re pêkanîna hilkişîya rêzdariyê û li Wanê, li serê Girava Axtamarê xiyalkirina firandina bafirokan… Û di encamê de veguherandina bafiroka xiyalan bi rastiyê. ..

Fîlma Bafiroka Xewneroşka min ji me re, fîlmeke hêviyê ya bi qasî ku em xiyalên xwe serbest berdin ew qas em dikarin azad bibin e.

“Xiyal bi qasî serbest bên berdan azad in….”